Breyting á séreignarsparnaði

Ítarupplýsingar

Rétt er að benda á það að launþegar þurfa ekki að óska eftir breytingum á greiðslu iðgjalds því það gerist sjálfkrafa að allir færast niður í 2%. Ef launþegi óskar hins vegar eftir því að greiða áfram 4% þá verður tekinn tekjuskattur eins og áður sagði af þeim 2% sem eru umfram 2% hámarkið.

Þetta felur í sér að óski launþegi eftir að greiða áfram 4% þá er tekinn tekjuskattur af inngreiðslunum í séreignarlífeyrissparnaðinn og síðan er aftur tekinn tekjuskattur þegar viðkomandi hefur töku lífeyrissparnaðarins á efri árum. Sem sagt þessi sparnaður verður þá tvískattaður.
Hefðu lögin ekki kveðið á um að séreignarsparnaður þeirra sem greiða 4% lækkaði sjálfkrafa þá hefðu viðkomandi ekki átt möguleika á því að komast hjá því að verða tvískattaðir þar sem flestir samningar um greiðslur í séreignarsparnað hafa uppsagnarfrest almennt er uppsagnarfresturinn 1 til 6 mánuðir. Að því leyti er sú aðgerð ein og sér að launþegar þurfi að óska eftir því að greiða hærra hlutfall launþeganum í hag. Takmörkunin sem slík á því að fólk leggi fé í sparnað er ekki skynsamleg, enda getur staða launþega verið misjöfn eftir því hversu lengi greitt hefur verið í lífeyrissjóð og þá hversu stutt er í töku lífeyris.

Þeir sem vilja greiða 4% áfram þurfa í flestum tilfellum að óska eftir því við sinn lífeyrissjóð og tilkynna atvinnurekanda um þá fyrirætlan tímanlega fyrir næstu útborgun.