11 25. 2006
- Ítarupplýsingar
Undanfarna daga hefur í vaxandi mæli borið á erlendum launamönnum sem eru að störfum hér sem rafiðnaðarmenn án þess að fyrir liggi skráning þeirra og leitað hafi verið eftir staðfestingu á starfsréttindum þeirra, eins og lög kveða á um. Þessir erlendu rafiðnaðarmenn eru svo á launum sem verkamenn.
Eins og áður hefur komið hefur fram hér á heimasíðunni þá var forsenda fyrir samþykkt ASÍ og landssambanda, þar á meðal RSÍ, gagnvart opnun vinnumarkaðarins að treyst yrði allt regluverk og eftirlit á vinnumarkaði og tryggja að kjör og réttindi hinna erlendu starfsmanna séu að minnsta kosti sambærileg við íslenska kjarasamninga. Áður en þessi lög voru sett hafði verið töluverður ólestur á þessu og því þótti það ekki koma til greina að framlengja kerfi sem ekki hafði reynst vel. Ný lög áttu að gera erlendum þjónustu- og verktakafyrirtækjum skylt að veita upplýsingar um starfsemi sína og virða kjarasamninga og lög hér á landi. Stjórnvöldum var það mikið keppikefli að tryggja að allir sem starfa hér á landi beri jafna samfélagslega ábyrgð. Sett voru lög um að skrá yrði allar starfsmannaleigur og þeim var jafnframt, á grundvelli laganna, gert að senda Vinnumálastofnun yfirlit yfir starfsmenn sem starfa á vegum fyrirtækisins hér á landi þar sem fram kemur fjöldi þeirra, nöfn, heimilisföng í heimaríki, ríkisfang og starfsréttindi.
Á þessum forsendum hefur RSÍ unnið og hafa rafiðnaðarmenn á almennum markaði haft samband við skrifstofuna og bent á ef það væri eitthvað sem þeir töldu að væri ekki í samræmi við gildandi reglur. Þetta starf hefur gengið vel, að undanskildum nokkrum dæmum um starfsmenn sem eru hér á vegum starfsmannaleiga. Nú hefur komið í ljós að á vegum starfsmannaleigu eru hér rafvirkjar sem ekki eru skráðir og ekki hefur verið leitað eftir staðfestingu á starfsréttindum þeirra. Þetta mál hefur verið sent lögmanni sem hefur farið fram á að Vinnumálastofnun kanni hvort stofnað hafi verið til ráðningarsambands við þessa einstaklinga og þá hvenær það var gert. Í 9. gr. laganna segir : ?Vinnumálastofnun skal hafa eftirlit með framkvæmd laga þessara og reglugerða settra samkvæmt þeim.
Berist Vinnumálastofnun rökstudd kvörtun um að starfsmannaleiga hafi brotið gegn ákvæðum laganna ber stofnuninni að kanna málið frekar. Komist stofnunin að þeirri niðurstöðu að starfsmannaleiga hafi brotið gegn ákvæðum laga þessara skal hún krefjast þess með hæfilegum fyrirvara að starfsmannaleigan starfi í samræmi við lög.?
Einnig er vert að skoða hvort stofnað hafi verið til ráðningarsambands við þessa menn fyrir 1. maí 2006. Ef svo er þá hefur fyrirtækið einnig gerst brotlegt við ákvæði laganna, þar sem fyrir þá dagsetningu var óheimilt að fá atvinnu- og dvalarleyfi fyrir mannskap frá austur- Evrópu ef það var gert í þeim tilgangi að leigja þá áfram til innlendra fyrirtækja.
Á fundi með starfmönnum annarrar starfsmannaleigu nú í vikunni kom einnig í ljós að á hennar vegum var rafvirki sem ekkert haf?i verið gert í að fá starfsréttindi staðfest. Hann var einnig á launum verkamanna en var að vinna störf rafvirkja.
Það er engin launung á því að íslendingar hefðu aldrei getað komist einir í gegnum það mikla álag sem hefur verið á vinnumarkaðnum hér. Efnahagsþróun hefði ekki verið eins góð og verðbólga hærri. En það breytir ekki því að fyrirtæki hvort sem þau eru innlend eða erlend verða að fara að settum reglum. Ef stéttarfélögin sætta sig við að hér sé unnið á töxtum sem eru undir samþykktum lágmörkum þá eru þau í raun að samþykkja að það standi til að lækka laun almennt hér á landi. Hér er um að ræða störf þar launin eru lægst fyrir og stéttarfélögin hafa verið með sérstakt átak í að hækka þau á undaförnumárum og orðið nokkuð ágegnt.
Það eru einnig að koma upp dæmi um að ríkissjóður verður að greiða lækniskostnað vegna þessa fólks upp á tugi milljóna króna, það stendur fyrir utan öll kerfi. Það var samþykkt í fyrra að koma skikki á þessi mál og við það verður að standa. Efla verður starfsemi útlendingastofu og fyrstu skráningar erlendra launamanna. Með því er réttur allra tryggður, hinna erlendu gesta okkar sem eru okkur nauðsynlegir. Lágmarksréttindi íslenskra launamanna og síðast en ekki síst réttindi íslenskra skattborgara.
